بعید است در میان تصمیم‌گیران موثر در کشور با کسی با لفظ عدالت مشکلی داشته باشد/ما امروز بیش از عمل گرفتار شعار هستیم
بعید است در میان تصمیم‌گیران موثر در کشور با کسی با لفظ عدالت مشکلی داشته باشد/ما امروز بیش از عمل گرفتار شعار هستیم
مهرتبریز-دکتر مسعود سعادتی /بعید می‌دانم در میان تصمیم‌گیران موثر در کشور ازجمله اعضای هیئت دولت و نمایندگان_مجلس کسی با لفظ عدالت مشکلی داشته باشد. اتفاقا اگر مجالش فراهم شود همه بلدند در وصف عدالت سخنوری نمایند. اما چرا با وجود این همه آدمهای خوب!!! احساس تبعیض و بی‌عدالتی در جامعه روزبه روز بیشتر می شود؟ چرا مصادیق فساد هر روز ابعاد بیشتری پیدا می کند؟ چرا گاهی پای برخی از همین آدم خوبها در این قضایا گیر است؟

مهرتبریز-دکتر مسعود سعادتی /بعید می‌دانم در میان تصمیم‌گیران موثر در کشور ازجمله اعضای هیئت دولت و نمایندگان_مجلس کسی با لفظ عدالت مشکلی داشته باشد. اتفاقا اگر مجالش فراهم شود همه بلدند در وصف عدالت سخنوری نمایند. اما چرا با وجود این همه آدمهای خوب!!! احساس تبعیض و بی‌عدالتی در جامعه روزبه روز بیشتر می شود؟ چرا مصادیق فساد هر روز ابعاد بیشتری پیدا می کند؟ چرا گاهی پای برخی از همین آدم خوبها در این قضایا گیر است؟

دقیقا مشکل جامعه امروز ما این است. ما امروز بیش از عمل گرفتار شعار هستیم. متاسفانه عادت کرده‌ایم با سخنرانی تسکین یابیم، با سخنرانی امتیاز می‌دهیم، با سخنرانی قضاوت می‌کنیم… گویا به عمل چندان اعتقاد نداریم. مسئولین هم بیشتر سخنرانان خوبی‌اند تا اهل میدان عمل. اگر در حوزه نظامی توفیقاتی داریم که امروز موجب افتخار و غرور هر ایرانی است دقیقا به این دلیل است که متولیان این بخش بیشتر از سخنرانی عمل کرده‌اند. سالها کار کرده‌اند و به برکت تلاش‌های خالصانه آنها در حوزه دفاع نه تنها آسیب پذیری کمتری نسبت به بخشهای دیگر داریم بلکه نقطه قوت ماست. اما متاسفانه در بخشهای دیگر از جمله اقتصاد و مشخصا در موضوع عدالت بیشتر از عمل حرف زده‌ایم. اقدام عملی نیاز به فکر کردن دارد و چه بسا گاهی نیازمند هزینه دادن است. تصویب #قانون_عادلانه برنامه‌ریزی می‌خواهد، اندیشه درست لازم دارد، مبارزه با اصحاب قدرت لازم دارد، چانه زنی می‌خواهد، صبر بسیار می‌طلبد و… از همه مهمتر گاهی تحمل #تهمت و #افترا لازم دارد.
آنچه از کلام بزرگان دریافت می شود تا زمانی که #عدالت‌طلبی به مرحله قانون‌گذاری و اقدام عملی نرسد، تا زمانی که مردم عدالت را حس نکنند، تا زمانی که مبارزه با تبعیض در قوانین کشور متجلی نشود و… هرآنچه در زبان گفته می شود فاقد ارزش بوده و ادعایی بیش نیست و استفاده از پسوندهای دینی و اعتقادی صورت کریه بی‌عدالتی را نمی‌پوشاند. مخصوصا که برخی از تبعیض‌ها شکل قانونی دارند.

اولین قدم در مبازره با تبعیض و بی‌عدالتی باور به اهمیت آن است. اگر همه ۲۹۰ نماینده مجلس شورای اسلامی را از بهترین آدم‌هایی که می‌شناسیم انتخاب کنیم. اما این آدمها از احساس بی‌عدالتی و تبعیض در جامعه در رنج نباشند، وجود بی‌عدالتی را باور نداشته باشند، از تشدیدفاصله_طبقاتی احساس خطر نکنند و… تغییر ترکیب مجلس هیچ خاصیتی نخواهد داشت. ما در مجلس به افرادی فراتر از آدم خوب نیاز داریم؛ آدم خوبی که دغدغه مبارزه با بی‌عدالتی دارد، برای تحقق عدالت برنامه دارد، درباره شرایط جامعه تحلیل دارد و نسبت به خطر ناشی از رشد فزاینده تبعیض و تشدید فاصله طبقاتی احساس خطر می کند…. تنها در این صورت است که این دغدغه مهم اجتماعی که ریشه عمیق اعتقادی هم دارد محقق می شود. در این میان مردم با انتخاب خود و نقشی که در تعیین ترکیب تصمیم سازان و تصمیم گیرندگان دارند، وظیفه سنگینی بر عهده دارند.