به گزارش مهر تبریز، یکی از دلایل عدم توسعه متناسب آذربایجان با استعداد ها و پتانسیل هایش، نوعی غیاب است. خیلی ساده عرض کنم غیاب در برابر حضور. خواه حضور نمادین و یا خواه حضوری فعال و راهبرانه. حضورها دو کارکرد رسمی و ضمنی دارند. البته که حضور ضمنی کارکرد مهم تری دارد.
مراکز قدرت موثر در ساختار جمهوری اسلامی، دهها سال است که برای آذربایجان، یاد آور نوعی غیاب است. یعنی ما خودمان را آنجاها نمی توانیم احراز کنیم، در واقع بازتاب خودمان را آنجاها نمی بینیم. خود این فقدان و غیاب نقش مهمی در کاهش سرمایه اجتماعی و مشارکت سیاسی مجدد ایفا میکند. مثلاً نگاهی بیندازید به راس ارکان نظامی، صدر صدا و سیما، مجمع تشخیص، هیئت وزیران …
ما از این فقدان رنج می‌بریم و چوب اش را هم میخوریم. همه این مراکز مهم اند و نقش های اساسی برای توسعه استان ها را می توانند بر دوش بکشند. بنظرم انتخابات خبرگان فعلی یک فرصت بی نظیر برای جبران این خلا و فقدان را مهیا میکند. آقای آل هاشم محبوبیت خوبی دارد، امام جمعه موفقی است، بینش سیاسی جامعی دارد و مورد وثوق نظام است. حضور قوی و موثر وی در مجلس خبرگان رهبری می تواند مدخل و فرجی باشد برای حضور بیشتری از نیروهای کارآمد استان در ترازهای کشوری و صد البته بسترسازی برای ایفای نقش بیشتر برای نخبگان استان در بزنگاه های تصمیم سازی و تصمیم گیری ملی و هم می تواند جایگاه ویژه ای برای استان در تحقق و فعالیت بخشیدن به دیپلماسی منطقه ای و مرزی فراهم نماید .
ناگفته پیداست انتخاب ایشان با یک رای معنی دار و بالا میتواند نقطه عطفی برای بازگشت استان به جایگاه واقعی خود باشد (انتقال این گزاره معنادار به بطن جامعه از عهده و توان ستاد ضعیفی که برای ایشان از سوی برخی اشخاص بصورت خودجوش برپا شده خارج است و دلسوزان استان برای تحقق این امر باید ورود کنند.)
حالا بنظرم مجال ادای تکلیف کسانی است که برای توسعه استان ، چشم به صندوق های رای دارند . این گوی و این میدان .
دکتر غلامرضا منصوری
