به‌گزارش مهر تبریز، ایوب شهبازی، ادیب و شاعر تبریزی، در گفت‌وگوی اختصاصی به مناسبت گرامیداشت روز شعر و ادب فارسی، استاد محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار) را «نماد پیوند دو زبان و دو فرهنگ» خواند و گفت: شهریار از معدود شاعرانی است که در هر دو زبان فارسی و ترکی آذری آثاری درخشان آفریده و در هر دو ساحت به قله‌های شهرت و تأثیرگذاری رسیده است.
وی اظهار کرد: اشعار استاد شهریار به‌راستی زبانزد خاص و عام شده و در ادبیات معاصر جایگاهی ممتاز یافته است.
این ادیب تبریزی با بازخوانی جایگاه شهریار در سنت شعر فارسی، گفت: از رودکی تا روزگار ما، کمتر شاعری را می‌توان یافت که همچون شهریار این‌چنین صادقانه و با عاطفه‌ای ناب بسراید. شعر او نه محصول تخیل صرف که برآمده از تجربهٔ زیسته است؛ از دل برخاسته و به همین دلیل در دل‌ها نشسته است.
شهبازی، گفت: استاد شهریار توانست در ذهن و جان جوانان و عامهٔ مردم راهی بیابد و با زبان قلب با آنان سخن بگوید.
وی خاطرنشان کرد: استاد شهریار با هستی سخن می‌گوید؛ با ماه و خورشید و ابر و خاک. در اشعارش زندگی جاری است و در حقیقت نجوا و راز دل خود را با ماه در میان می‌گذارد. در منظومهٔ جاودانهٔ حیدربابایه سلام نه تنها خاطرات کودکی، که حیات روستایی، فرهنگ بومی و سیر تاریخی مردمانش را در قالب شعر دوباره زنده می‌کند.
این ادیب تبریزی تأکید کرد: شاعری شهریار، تبلور صداقت و عاطفه است. او با جهان پیرامونش ـ از خاک و باد و باران تا کوه و ماه ـ مکالمه می‌کند. این ارتباط زنده با طبیعت و جامعه، اشعارش را جاودانه کرده است. در بسیاری از ابیاتش حتی اندوه و شادی شخصی خود را بی‌پرده عرضه می‌کند و همین صمیمیت، دلنشینی آثار او را دوچندان ساخته است.
شهبازی با اشاره به مضمون عشق در آثار شهریار خاطرنشان کرد: برخلاف بسیاری از شاعران، شهریار در واپسین سال‌های زندگی، از عشق مجازی به عشقی معنوی و انسانی عبور کرد و خود نیز از این دگردیسی خرسند بود و در سروده‌های خود این تحول درونی را صریحاً بازتاب داده است.
وی، اظهار کرد: استاد شهریار با نسل جوان پیوندی زنده داشت. حتی در سروده‌هایی که از پدر، بزرگان و خاطرات پنجاه سالگی‌اش سخن می‌گفت، ردّی از دغدغه‌های انسان معاصر دیده می‌شود.
این شاعر پیشکسوت تبریزی به ارادت خاص شهریار به حضرت علی(ع) پرداخت و گفت: خود استاد شهریار گفته بود شعرش را به حضرت امیرالمؤمنین متصل کرده است. کمتر سروده‌ای در ادبیات معاصر دربارهٔ آن حضرت به اندازهٔ شعر شهریار میان مردم نفوذ کرده است. این ارادت از ژرفای باور او می‌جوشید و به همین دلیل در دل عام و خاص اثر گذاشت.
شهبازی تصریح کرد: شهریار نه‌تنها شاعر، که گنجینه‌ای بی‌بدیل در فرهنگ ماست؛ انسانی که با قلم طلایی خود عاطفه و صداقت را در قالب شعر ریخت و از دو زبان دو جهان آفرید. نام و یاد او همچنان در ذهن و زبان نسل‌های آینده زنده خواهد ماند.
